Τα νησιά των Γυπών

O Pastor – Madredeus

Στο κέντρο του βόρειου Ατλαντικού ωκεανού, μακριά από τις ακτές της Γηραιάς Ηπείρου, βρίσκεται μια συστάδα νησιών, που κρύβουν ανέλπιστα πολλές συγκινήσεις. Το Αρχιπέλαγος των Αζορών, αποτελείται από εννέα νησιά, που γεννήθηκαν από την ένωση τριών ηπείρων. Εκεί λοιπόν που ενώνονται, οι τεκτονικές πλάκες της Βορείου Αμερικής, της Ευρώπης, και της Αφρικής, τα θαλάσσια ηφαίστεια ξεχείλισαν γη, και γεννήθηκαν οι Αζόρες.

Ιστορικά, τα “Νησιά των Γυπών”, αποπνέουν τον αέρα της περιόδου της ανακαλύψεως τους, δηλαδή της εποχής των πειρατών, και των εξερευνητών. Πρώτη αναφορά στη γη με τα ηφαίστεια, έκανε ο Πορτογάλος Ερρίκος ο Εξερευνητής, ή όπως ήταν επίσης γνωστός, Ερρίκος  ο Θαλασσοπόρος. Άλλη μια πιθανή εκδοχή για την ανακάλυψη τους, είναι αυτή που θέλει τον Φλαμανδό θαλασσοπόρο Joshua Vander Berg, ο οποίος βρισκόταν στην υπηρεσία του Πορτογαλικού στέμματος, να χάνει την πορεία του εν μέσω μιας καταιγίδας, και να βρίσκει τυχαία καταφύγιο στις ακτές τους.

Όπως και να έχει, μετά την ανακάλυψη τους, οι Αζόρες προσαρτήθηκαν στη λίστα των Πορτογαλικών αποικιών. Μην έχοντας όμως να προσφέρουν και πολλά, πέρα από τη τρεμάμενη γη, κι εκτάσεις από λάβα, οι Αζόρες παρέμειναν μικρές κουκκίδες στο Πορτογαλικό χάρτη.

Ενάμιση αιώνα μετά, η κραταιά δύναμη των θαλασσών είχε αλλάξει χέρια. Η Πορτογαλία πέρασε στα χέρια των Ισπανών, και μαζί με αυτήν, οι κτίσεις της. Ήταν τότε που ο Ισπανός Φίλιππος ο Β‘, πλέον βασιλιάς και της Πορτογαλίας, έστρεψε το βλέμμα του στα εννέα νησιά. Από καιρό, άνδρο Πορτογάλων στρατιωτικών, εμπόρων, στασιαστών, αλλά και ουκ ολίγων πειρατών, ο Φίλιππος αναγνώρισε τον κίνδυνο που ελλόχευε στη λάβα και στις στάχτες, και αποφάσισε να βάλει μια τάξη. Χαρακτηρίζοντας όλους όσους είχαν βρει καταφύγιο στο κέντρο του ωκεανού, προδότες και πειρατές, τους οδήγησε στην κρεμάλα.

Κάποτε, η ένωση της Ιβηρικής χερσονήσου έπαψε, και μετά από ένα σύντομο πέρασμα των Άγγλων, οι Αζόρες πέρασαν και πάλι στα χέρια της Πορτογαλίας, όπου παραμένουν μέχρι και σήμερα.

Τα νησιά του αρχιπελάγους, τα οποία αποτελούν και το δυτικότερο όριο της Ευρώπης, διατηρούν ένα σχετικά χαμηλό τουριστικό προφίλ, αφού δεν πρόκειται για έναν ονειρεμένο προορισμό για όσους επιθυμούν να απολαύσουν, ξαπλώστρες, beach bar, και άμμο.

Για όσους όμως θέλουν να ζήσουν κάτι διαφορετικό, οι πεδιάδες από λάβα, τα ηφαίστεια, οι καταγάλανες λίμνες στο κέντρο των κρατήρων, οι βόλτες στις καλντέρες, η επίσκεψη στα έγκατα της γης, και τα συναπαντήματα με φάλαινες, και λογιών-λογιών θαλάσσια θηλαστικά, τότε θα πραγματοποιήσουν ένα ένα ταξίδι από τα λίγα.

Αν ονειρεύεστε τις ομορφιές της Χαβάης, τη μυθικά όμορφη φύση της Νέας Ζηλανδίας, και τα εξωπραγματικά τοπία της Ισλανδίας, μην απελπίζεστε. Οι Αζόρες, στο τέρμα της Ευρώπης,  δεν υπολείπονται σε τίποτα από τα δημιουργήματα της ακραίας φύσης.